Veldkruis, Enge Steeg Leunen

Beschrijving

Reden van de stichting: Naar men zegt, zou dit kruis gesticht zijn, omdat een meisje uit de buurt door wolven uit de Peel werd verscheurd, toen zij na een zogenaamde “spinning” naar huis terug wilde gaan. Een spinning was een werkbijeenkomst op een boerderij van jongelui uit de buurt, waarbij na afloop werd gedanst en gefeest.

Corpus: Christus hangt aan het kruis met de voeten naast elkaar. De benen zijn summier vormgegeven. Er zijn geen spijkers zichtbaar, ook niet in de handen. De vingers en de tenen zijn kort, net als de armen en de benen. De vingers van beide handen zijn gestrekt. Het hoofd neigt amper naar rechts. Christus heeft een korte baard en halflang haar, dat rechts voor de schouder hangt. De doornenkroon is fors van maat en uitbundig van ingezette stekels voorzien. De lendendoek is hoog op de bovenbenen opgetrokken en aan de rechterkant zwaar geknoopt. Het beeld is eenvoudig van verhoudingen en is daardoor in te delen bij de volkse snijdkunstuitingen uit de 18^e eeuw

(Kunst)Historische gegevens: Het originele houten corpus is licht van gewicht en ontdaan van zijn verf. Na de Tweede Wereldoorlog is het corpus gerestaureerd in Maastricht. Tijdelijk is het ondergebracht in het franciscanenklooster te Maastricht. Later kwam het weer terug aan het kruis. Het beeld wordt gedateerd in de 18^e eeuw

Originele corpus gemaakt door een onbekende houtsnijder. Origineel corpus gemaakt in de 18e eeuw. Materiaal: lindenhout. Huidige plaats: Fam. Jenniskens, Enge Steeg 2

Kopiebeeld gemaakt in 1988 in kunststof

Kruis van hout met luifel

Aanvullende gegevens: De volksmond wil graag, dat het beeld in de tijden van de beeldenstorm tussen de dakspanten van het bakhuis van de boerderij bewaard is gebleven en dus zeer oud zou zijn. Leon van Liebergen, conservator van het Religieus Museum in Uden, houdt het op volkskunst uit de achttiende eeuw. Gezien de stijlvoering van het beeld is dat meer voor de hand liggend. Het kruis stond tot de ruilverkaveling tegenover de boerderij, op een kruispunt met een toen opgeheven landweggetje.

Verharding / Groenvoorziening:Het kruis staat onder een eikenboom op het erf van de boerderij, langs de weg. De bodem is bedekt met rood steensplit

2022. Het kruishout en het corpus zijn opgeknapt en geschilderd door de stichting Kruisen en Kapellen en begin 2023 teruggeplaatst.

 

Publicaties

1. ‘Venray is (nog) rijk aan veldkruisen en wegkapellen’, in Dagblad voor Noord-Limburg, bijlage Carillon, gedeelte, 11 september 1965.
2. Dick van den Munckhof, zonder titel, aflevering uit de serie in Peel en Maas, 13 februari 1981.
3. Zonder titel, in Peel en Maas, 29 december 1988.
4. ‘Triest record’, in Dagblad voor Noord-Limburg, 8 mei 1995.
5. ‘Weer drie kruisen gesneuveld’, in Peel en Maas, 11 mei 1995.
6. Jan Jenniskens e.a., ‘Kruis aan de Enge Steeg’, in Terug in de tijd…, een greep uit de geschiedenis van Leunen en Veulen (Zaltbommel 1993) 65.
7. ‘Groeten uit Leunen’, in Dagblad de Limburger, 19 juli 2007.
8. ‘Koester uw monument’, aflevering in Peel en Maas door Venray Monumentaal, 18 oktober 2007.

Literatuur

1. Koos Swinkels (red.), Monumentjes van devotie (Venray 1986) 61-63.
2. Sjef Verlinden, Volksdevotie, een herinnering? (Venray 1989) 16.
3. Koos Swinkels en Tjerk Loeff, Kruisen en kapellen in Venray. Kunst langs de straat (Venray 2006) 23, 32.